Sa sestrom Mirhirjom i ocem Ćazimom, 1969. godine
Naime, sa samo tri godine doživeo je jaku sunčanicu zbog koje mu je trajno oštećen vid, te je bio primoran da se kasnije kroz život prilagođava raznim situacijama. Danas zbog nistagmusa Rifat Ramović ne skida naočare za vid i neodoljivo podseća na Bona Voksa, ali njegova životna priča nije ni blizu čuvenog irskog pevača grupe “U2”.
Uprkos hendikepu, završio je školu kao jedan od najboljih đaka,već sa 11 počeo je da se bavi muzikom, a sa 18 godina imao prvi solistički koncert. Čak deset godina radio u vrtiću kao muzički savetnik, postao je veliki borac za kulturu i umetnost, a bio je toliko uporan da je naučio da svira bunjeve, gitaru i klavijature.
Ljubav prema muzici, ali i prema deci iskazao je kroz “Umetnički kutak Tutin”, čiji je osnivač, a koji već godinama okuplja omladinu u raznim sekcijama. Takođe je jedan od osnivača festivala “Otvoreno srce” koji organizuje čitavu deceniju i koji okuplja kompozitore i izvođače muzike za decu iz celog regiona.
Svoj san i životnu priču želeo je da zaokruži pojavljivanjem u šouu “Nikad nije kasno”, što mu je i pošlo za rukom.
Od prvog pojavljivanja svojim glasom osvojio je sve, a koliki je bio miljenik publike svedoči i pobeda od strane Fejsbuk glasača u finalnoj noći pete sezone takmičenja veterana.
